درب‌های ضدآب مقابل درب‌های مقاوم در برابر آب

انواع درب‌های مقاوم در برابر آب و ضدآب

درب‌های مقاوم در برابر آب به چندین دسته  مختلف تقسیم می‌شوند که شامل پلی وود، ABS، HDF و MFD و....هستند. هرکدام از این درب‌ها می‌توانند ویژگی‌های مختلفی از خود به نمایش بگذارند که در این بخش قصد داریم به صورت مجزا هرکدام از دسته‌بندی‌ها را تعریف کنیم. 

MDF یا Medium Density Fiberboard

برای تولید درب های مقاوم در برابر آب، ام‌دی‌اف ضایعات انواع فراورده‌ها و محصولات کشاورزی با یکدیگر ترکیب می‌شوند. همچنین به حضور موادی همچون رزین، چسب و فرمالدئید نیاز است. این ترکیبات تحت فشار و حرارت بسیار زیاد قرار می‌گیرند. بعد از اینکه ام‌دی‌اف تولید شد، امکان روکش کردن نیز وجود دارد. با این کار می‌توان زیبایی نهایی کار را به شکل چشمگیری افزایش داد.

متداول‌ترین روکشی که می‌توان از آن بهره برد، روکش ملامینه است. برای استفاده از این نوع روکش نیاز است کاغذ دکوراتیو به رزین آغشته شده و سپس از فشار و حرارت بالا برای چسباندن آن روی تخته استفاده شود. ضخامت‌های مختلفی از این روکش در بازار موجود هستند که از جمله آن‌ها می‌توانیم به 4، 8، 10، 16، 18 و20 میلی‌متر اشاره کنیم. روکش‌های دیگری نیز وجود دارند که استفاده از آن‌ها امکان‌پذیر است؛ از جمله:

• Finish Foil
• TecoFoil
• Engineered Veneer
• Veneer
• HPL
• CPL

مدلی از درب‌های MDF وجود دارد که از آن با نام Green MDF یاد می‌شود و در مقایسه با نوع معمولی 30 درصد مقاومت بیشتری دارد. این نوع درب نیز دارای ویژگی‌های متعددی است که از جمله آن‌ها می‌توانیم به مقاومت بیشتر در برابر آب و رطوبت اشاره کنیم. البته با این حال نمی‌توان نسبت به شستشوی آن اقدام کرد.

HDF یا High Density Fiberboard

تولید این نوع از درب های مقاوم در برابر آب نیز همانند MDF است؛ با این تفاوت که به دانسیته یا چگالی بیشتری نیاز خواهد بود. این محصول باید دارای چگالی بیشتر از 800 کیلوگرم بر مترمکعب باشد. زمانی که این نوع از درب‎ها تولید می‌شوند، باید فشار و دمای بیشتری تأمین شود. همین موضوع باعث خواهد شد تا مقاومت نیز به شکل چشمگیری افزایش پیدا کند.

ورق‌های HDF حداقل ضخامت سه میلی‌متر را دارند و روکش کردن آن‌ نیز با کمک ملامینه صورت می‌گیرد. البته استفاده از روکش PVC به وسیله پرس ممبران نیز امکان‌پذیر است. یکی از مزایای ویژه‌ای که این ورق‌ها دارند، امکان رنگ شدن است؛ ازاین‌رو شما می‌توانید آن‌ها را در رنگ‌های دلخواه خود سفارش دهید.

ABS یا Acrylonitrile Butadiene Styrene

برای تولید درب های مقاوم در برابر آب می‌توان از ABS کمک گرفت که از مواد مختلف ساخته شده است. برای تولید این درب‌ها به سه ترکیب اکریلونیتریل، بوتادی‌ان و استایرن نیاز است. اکریلونیتریل و بوتادی‌ان به ترتیب پلیمر مصنوعی و ترکیب آلی به شمار می‌روند. همچنین استایرن نیز نوعی مایع بی‌رنگ و بدون بو است.

استفاده از این مواد بیشتر در زمینه تولید روکش است و خیلی کم پیش می‌آید که از آن‌ها به عنوان مواد پایه ساخت درب و پنجره استفاده شود. هیچ‌گونه منفذی نباید در این روکش‌ها به چشم بخورد؛ در غیر این صورت رطوبت به داخل آن نفوذ خواهد کرد و نتیجه آن تخریب محصول است. اگر به نتیجه نهایی کار نگاه کنید متوجه حالت پلاستیک مانند خواهید شد و نمی‌توانید انتظار ظاهری چوبی (مصنوعی یا طبیعی) داشته باشید.

HPL یا High Pressure Laminate

این روکش در بین خانواده پلیمرهای ترموست قرار می‌گیرد و از مقاومت بالایی برخوردار است. نقطه قوت این روکش‌ها مقاومت در برابر شعله‌ور شدن است. همچنین در صورت سوختن نیز هیچ‌گونه گاز سمی از خود تولید نمی‌کنند. برای تولید روکش درب های ضدآب HPL به لایه‌های کاغذ کرافت نیاز است.

این کاغذها باید به رزین‌های ترموست آغشته شوند. سپس برای اینکه یک ساختار یکپارچه داشته باشند، به فشار و دمای بالا نیاز خواهند داشت. زمانی که HPL با فشار و دمای بالا به یک ورق متراکم تبدیل شد، از لایه‌های رنگین و همچنین ضد خش برای پوشش دادن آن‌ها استفاده می‌شود. امروزه برندهایی که درب‌هایی ضد آتش تولید می‌کنند از HPL برای روکش بهره می‌برند.

CPL یا Continues Pressure Laminate

CPL نیز خودش را در بین خانواده روکش‌های سری HPL جای داده است؛ با این تفاوت که انعطاف‌پذیری بیشتر و ضخامت کمتری دارد. تولید آن می‌تواند به دو صورت رول و پیوسته انجام شود. برای تولید جامب یا روکوب‌های ضد آتش می‌توان از این روکش‌ها نهایت بهره و استفاده را برد.

PVC یا Poly Vinyl CHLORIDE

پی‌وی‌سی از جمله پلیمرهای ترموپلاستیک در درب های مقاوم آب است که تولید آن به دو صورت سخت و انعطاف‌پذیر صورت می‌گیرد. از جمله با ارزش‌ترین محصولاتی که در صنعت پتروشیمی تولید می‌شود، می‌توانیم به همین پی‌وی‌سی اشاره کنیم. PVC را می‌توانیم نوعی پلاستیک سخت به‌حساب بیاوریم که برای نرم و منعطف کردن آن به حضور مواد افزودنی نیاز است.

UPVC یا Unplasticized Polyvinyl Chloride

این روکش نیز از PVC تشکیل شده و دیگر حالت نرمی ندارد. سال ساخت این روکش به سال 1960 در آلمان برمی‌گردد. از جمله ویژگی‌های این ماده می‌توانیم به عایق بودن و بهره‌مندی از مقاومت کاملاً مناسب و مطلوب اشاره کنیم؛ به همین علت می‌توان از آن در ساخت پروفیل‌های پنجره با شیشه‌های دوجداره بهره برد.

Polywood / WPC یا Wood & Polymer Composite

از معروف‌ترین درب های ضدآب می‌توانیم به چوب پلاست یا درب های پلی وود اشاره کنیم. زیرا تمامی محصولات بالا به واسطه روکش ، به محصول مقاوم در برابر آب تبدیل شدند، در حالیکه درب های پلی وود ذاتا ضدآب هستند؛ برای تولید این محصول نیاز است خرده الیاف، ضایعات چوبی، پی‌وی‌سی و سایر افزودنی‌ها با یکدیگر ترکیب شوند. مخلوطی که به دست می‌آید حالت خمیری دارد که بعدها طی فرایندهایی آن‌ها را به شکل پروفیل‌های اکسترود در می‌آورند. همچنین تقسیم‌بندی چوب پلاست به دو گروه Indoor & Outdoor است.

درب های ضدآب تولیدشده توسط چوب پلاست می‌توانند استحکام بالاتری در مقایسه با گزینه‌هایی همچون ام‌دی‌اف داشته باشند؛ ازاین‌رو در مراکز پرتردد همچون بیمارستان‌ها و مراکز آموزشی مناسب‌ترین کاندید برای استفاده هستند. لازم به ذکر است می‌توان به قابل شستشو بودن این محصولات اقدام کرد که خود یک مزیت بزرگ به شمار می‌رود.